Morð á Íslandi?

Ég átti skemmtilegar deilur við viðskiptavin í nótt. Eftir að hafa keypt benzín bað hann mig um samloku með roast beef, sem var ekki til. Ég benti á nokkrar aðrar tegundir sem voru til en honum leist ekki á það. Þá bauð ég honum heimabakaða brauðið sem ég er að selja og húmusið sem Bjarnfreður gerði og ég er með til sölu á stöðinni. Hann vildi það ekki. Skrítið hvað margt fólk hefur mikla fordóma gegn svokölluðu heilsufæði. Hann hreinlega fussaði og sveiaði eins og ég hefði verið að bjóða honum eitur. Ég benti honum á að mannslíkaminn er ekki gerður til að brjóta niður kjöt. Menn eru ekki kjötætur. Og þar að auki er siðferðislega rangt að myrða dýr. Það er villimennska. Það er margsannað að flest ofurgreint fólk er jurtaætur. Ég hef verið jurtaæta frá fæðingu. Bjarnfreður hafði mig ekki einu sinni á brjósti heldur fékk ég möndlumjólk. Hún er næringarríkari en móðurmjólk. Í dag er ég grænmetisæta af hugsjónarástæðum. Fyrir mér er enginn munur á að drepa dýr eða mann. Að myrða kind og éta hana er fyrir mér jafn viðurstyggileg athöfn og að myrða manneskju og leggja hold hennar sér til munns. Sá sem drepur dýr er fyrir mér sekur um morð.
Viðbrögð mannsins komu mér verulega á óvart. Hann rauk upp á nef sér, hrópaði svívirðingar að mér og rauk svo á dýr. Þvílík viðbrögð. Enda var hann rökþrota. Kannski varð það honum ofviða að horfast í augu við sekt sína. Fólk grípur oft til óláta þegar það fer halloka í rökræðum. Ég hló bara að þessu. Maður getur nú ekki verið að æsa sig yfir öllum þeim furðufuglum sem slæðast inn á stöðina á nóttunni
Eftir því sem ég kynnist fólki betur þess betur líkar mér við smáfuglana.